Silke
hey,
ik ben een meisje van 17 jaar en ben 5 maanden samen met mijn vriend van 19.
op sexueel gebied hebben we al wel wat gedaan (bv.pijpen,beffen,…) maar de ontmaagding wilt niet lukken.
ik heb overlaatst vernomen dat mijn zus van 20 vaginisme heeft en heb schrik gekregen dat ik het misschien ook heb. overlaatst heb ik met wat schrik een minitampon proberen in te brengen maar toen hij erin zat werd ik misselijk en viel ik flauw. ik heb hem daarna onmiddellijk weer verwijderd
toen ik 16 jaar was heb ik met een andere jongen sexuele betrekkingen gehad zonder dat ik het wou (geen ontmaagding)
toen hij een vinger in mij stak had ik verschrikelijk veel pijn, en ik wil ook niet dat mijn vriend dat bij me doet.
wanneer hij met zijn tong mij bevredigt heb ik voor niks angst, maar wanneer hij iets met zijn vingers doet krijg ik al veel meer schrik
heb ik vaginisme? of moet ik gewoon nog eens proberen intiem met hem te zijn?
Sarah
volgens mij heb je inderdaad vaginisme, bij mij was het immers ook zo, toen hij me met de tong bevredigde had ik geen problemen maar van zodra er iets wou naar binnen gaan verkrampte alles.
ja bent best dat je met je vriend probeert van geleidelijk aan een vinger in te brengen, begin met een stukje en daarna wat meer, enkel zo kan je het overwinnen. ik heb sinds 4 jaar vaginisme en ben er nog steeds niet vanaf maar het begint wil te beteren omdat ik nu probeer van vingers in te brengen, vanaf 3 vingers kan je penetratie hebben.
VEEL SUCCES
SARAH XXX
Silke
bedankt voor te reageren, maar ik vind het best wel beangstigend om te horen dat ik het waarschijnlijk heb.
ik heb schrik dat ik zo mijn vriend zal verliezen…
ik weet wel dat hij mij niet verdient als hij daarvoor een eind zou maken aan onze relatie, maar ik hou zielsveel van hem en hij weet nog absoluut niet dat ik het misschien heb
ik weet ook helemaal niet hoe ik het hem moet zeggen
mijn zus is ervoor in behandeling bij een psycholoog en die heeft gezegd dat het goed kan zijn dat het haar nooit zal lukken
kan dat?
groetjes, silke
Sarah
Ik denk niet dat deze psycholoog gelijk heeft want er wordt dan meestal overgegaan tot een operatie, de vagina verwijden ofzo.
over je vriend moet je je niet te veel zorgen maken, vanaf het moment dat hij ziet dat je er moeite voor doet om het te verhelpen zal hij wel bij je blijven als hij je echt graag ziet.
ik weet dat het beangstigend is om zoiets te horen, ik kan je enkel aanraden om jezelf te helpen en te proberen om vingers in te brengen en oefeningen te doen en als het echt niet lukt kan je nog steeds naar een bekkenbodemtherapeut of sexuoloog.
geef zeker en vast de moed niet op!
veel succes
xxx
sarah
Silke
heel hard bedankt voor de informatie!
ik heb het mijn vriend ondertussen ook verteld dat ik denk dat ik vaginisme heb en hij nam het vrij goed op.
hij raadde wel aan om misschien eens contact op te nemen met een kinesist ofzo.
maar ik wil het liever eerst zelf proberen te overwinnen
bij jou is dat toch aan het lukken he?
als ik het rustig aan probeer met die vingers gaat het mij denk ik wel lukken
echt bedankt! je hebt me al een heel stuk vooruit geholpen
xxx
silke
Annelies
Beste Sarah,
Wat je zegt over “meestal wordt dan overgegaan tot operatie” klopt niet.
Operatie voor vaginisme is TOTAAL nutteloos en bovendien krijg je er soms nog pijnlijke littekens van.
Vaginisme wil niet zeggen dat je vagina te nauw is, maar dat je je spieren spant. Dus ook na die operatie span je je spieren nog.
Ik weet dat veel gynaecologen het nog doen, die operatie, maar dat zijn er meestal die niet veel van vaginisme of seksuologie kennen.
Een operatie kan wel nuttig zijn om bestaand littekenweefsel weg te nemen of bij vrouwen bij wie het maagdenvlies nog wat in de weg zit, maar bij vaginisme niet!!
Zie ook verdere reacties op dit forum.
Groetjes,
Annelies