Seksuele problemen

Hallo,

Ik weet niet in hoeverre ik hier over algemene seksuele problemen kan praten (het gaat hier namelijk over vaginisme), maar ik zou graag het probleem van mij en mijn partner voorleggen aan een deskundige of aan andere mensen die me misschien kunnen helpen.

Sinds ruim een jaar heb ik, 21-jarige jongen, een relatie met een meisje van 20. Het is voor ons allebei onze eerste relatie. Met uitzondering van het begin van onze relatie, ontstonden er vrij snel seksuele problemen.
Als ik haar met mijn hand stimuleerde, werd ze wel opgewonden, maar op een gegeven moment werd ze bang en verdween de opwinding. Ze is bang om klaar te komen, omdat ze dat nog nooit meegemaakt heeft en dus niet weet wat ze kan verwachten. Ik kan dat best goep begrijpen: het is immers een moment waarop je controle verliest.

Nadat ze door de angst niet meer opgewonden was, stopten we meestal met vrijen. Dit probleem, de angst om klaar te komen, herhaalde zich vaak.
Mijn vriendin kreeg het idee dat het haar toch nooit zal lukken, ze ontwikkelde schuldgevoelens t.o.v. van mij en werd bang om mij kwijt te raken. Bovendien nam haar zin in seks af.

Ik vind het vaak moeilijk om te merken dat mijn vriendin geen zin in seks heeft. Ik zie haar door de weeks niet en als ik haar dan in het weekend zie dan heb ik eigenlijk bijna altijd zin om met haar te vrijen. Het is dan een teleurstelling als zij daar geen zin in heeft. Zij gaat zich daardoor meer schuldig voelen en vindt zichzelf niks waard (die gevoelens heeft ze sowieso al). Zelf reageer ik vaak emotioneel als ze geen zin heeft. Ook dit versterkt haar schuldgevoelens en voert de druk als het ware op. Ze gaat nu opzien tegen het naar bed gaan. Met ‘naar bed gaan’ bedoel ik ‘het naar de slaapkamer gaan’ en dus geen gemeenschap. Ze ziet er tegenop omdat ze bang is dat ik weer zin heb en dat het toch weer niet lukt. Dit zorgt er vaak voor dat ze bij voorbaat geen zin heeft. Ik reageer daar vaak emotioneel op, hoewel ik tegelijkertijd besef dat mijn emotionele reactie haar schuldgevoel versterkt en dus niet veel goeds doet. Ik kan me echter niet altijd groot houden. Het raakt mij ook.

Deze problemen spelen al een jaar en we weten niet goed wat we eraan kunnen doen. Ik benadruk haar vaak dat ik echt bij haar blijf en dat seks voor mij echt niet het belangrijkste is. Ik benadruk dit niet alleen maar ik meen het ook.

Naar een seksuoloog ziet zij absoluut niet zitten. Ze kan erg moeilijk over haar gevoelens praten. Met mij maar ook met anderen. Ze is erg introvert van karakter enz..

We praten er wel over, ook al is dat niet altijd makkelijk. Ik merk alleen dat het ook weer niet helpt als je heel erg bezig bent met het oplossen ervan. Dan is het weer te geforceerd.

Misschien moeten we proberen om te vrijen zonder direct gericht te zijn op het bereiken van een orgasme. (van haar kant) Zelf heb ik daar geen problemen mee. Het is alleen voor heel moeilijk om het idee dat het toch faalt te vergeten.

Masturberen doet ze eigenlijk nooit. Heeft ze ooit weleens geprobeerd maar werd ze helemaal niet opgewonden van. Ik dacht dat het misschien goed zou kunnen zijn voor haar om eerst in haar eentje een orgasme te beleven. Dit gaat dus niet omdat zij nooit zin heeft om te masturberen.

Geslachtsgemeenschap hebben we nog nooit gehad. Ze is erg gespannen voor en op het moment dat ik haar probeer te penetreren waardoor het niet lukt. Echt vaak heb ik het niet geprobeerd omdat ik het vaak niet wil proberen als ik zie dat ze mijn stimulatie met de hand fijn vindt. De kans lijkt me dan namelijk groot dat de opwinding snel over is als ik over geslachtsgemeenschap begin. Glijmiddel hebben we wel gekocht maar ik zie dat alleen als hulpmiddel en niet als oplossing.

Ik geloof dat ik nu het probleem wel ongeveer heb geformuleerd. Ik wil nog even benadrukken dat ik ondanks dit probleem heel erg blij ben met mijn vriendin en absoluut verder met haar wil.

Ik hoop dat u of lezers (die misschien met een vergelijkbaar probleem te maken hebben gehad) van dit forum enkele tips voor mij hebben.

Groeten,

Tom (21)