Elja
Hallo,
Ik (Elja 39 jaar) heb geen vaginisme, maar heb wel problemen om te vrijen. Na de geboorte van onze dochter (’97) was pijn de oorzaak om niet te vrijen. Na lange tijd blokkeerde ik helemaal als we wilde vrijen. Na een bezoek bij de seksuoloog is de psychische druk een stuk minder geworden. Het beheerst nu niet meer mijn humeur ed. maar omdat we er altijd veel plezier aan beleefd hebben missen we het zeker. Mijn man is heel erg begripvol maar toch maak ik me zorgen. Onze relatie is goed maar zonder intimiteit weet ik niet of het zal blijven duren. Ik wil de visuele cirkel doorbreken door het gewoon te doen maar op een of andere manier komen we er toch niet toe. Heeft er iemand tips of dezelfde ervaring?
Linda
Hallo,
Ik heb me al heel lang afgevraagd wat er mis was met mij. Ik ben 34 jaar, heb 4 schatten
van kinderen , waarvan de jongste nu 15 maanden is. De laatste bevalling verliep ook niet soepel {vacuümpompje}. Het vrijen wilde niet meer. Het deed zeer en ik zag er als een berg tegenop. Ik begon al helemaal van te voren te bedenken hoe ik moest reageren op de toenadering van mijn partner. Dan zette ik me gelijk al schrap dus en wilde ik het meestal niet eens meer proberen. Mijn partner werd hier niet vrolijker van, waardoor ik weer een schuldgevoel kreeg. Zelf als jongere sexueel misbruikt, maar daarna juist veel verschillende kontakten gehad. Meestal was dat niet zozeer voor mijn eigen plezier. Ik was al 26 en had al twee kinderen voordat ikzelf voor het eerst een orgasme ervaarde {dit gaat nog steeds moeizaam behalve wanneer ik alleen ben}.
Ik ben hiervoor in therapie gegaan. Eerst bij een seksuologe en daarna heeft ze me ook doorverwezen naar Lotte Loones omdat de pijn ook veroorzaakt werd door de verhoogde spierspanning in mijn vagina. Ik heb veel gehad aan beide therapieën. Bij de seksuologe heb ik geleerd om me focussen op andere dingen en dat ‘penetratie’ alleen niet het belangrijkste is in een seksuele relatie (ze werkte ook samen met mijn partner). Lotte heeft ook mijn pijnprobleem aangepakt. Het is een heel lieve en rustige vrouw. Ik zou iedereen toch adviseren om hulp te zoeken want met de pijn blijven zitten was (zeker in ons geval) geen optie!