Vaginisme of toch lichamelijk

Hallo,
Mijn naam is Vera en ik ben 23 jaar. Ik heb sinds 5 en een half jaar een lieve vriend.

Het is voor mij moeilijk om uit m’n woorden te komen, dus het kan zijn dat ik van de hak op de tak spring met het vertellen van mijn verhaal.

Ik ben toen ik 13 jaar was verkracht geworden door een jongen. Hij heeft mij daarbij ook met 3 vingers gevingerd. Ik heb hier heel veel pijn van gehad, en heb hierbij het gevoel gehad dat ik helemaal open was.
Ik heb hier met niemand over verteld. Tot 2 jaar geleden.

Mijn eerste vrijwillige sexuele ervaring was toen ik geloof ik 16 jaar was. Ik heb hierbij altijd pijn gehad, en doordat m’n vriend destijds bijna tot geen sex kreeg, is deze relatie op de klippen gelopen.
Ik heb hierna ook nog diverse korte relaties gehad, maar deze eindigde allemaal op het vorig genoemde probleem. PIJN BIJ DE GESLACHTSGEMEENSCHAP.

Mijn eerste idee was dan ook toen ik m’n huidige vriend tegen kwam, hij komt nooit te weten dat ik pijn heb, ik wil hem niet ook hierdoor kwijt raken. Maar na 2 maanden met ontzettend veel op de tanden bijten tijdens de sex, en hem zoveel mogelijk niet aan te kijken, is dan toch de kogel door de kerk gegaan, ik kon op dat moment de pijn niet meer aan en heb hem verteld dat het zo’n ontzettende pijd deed, en dat ik bang was om het hem te vertellen omdat ik bang was om hem kwijt te raken.

Hij heeft toen gelukkig heel lief gereageerd, en hij heeft me toen overgehaald om na de dokter te gaan. Deze heeft meerdere keren gezegd dat er niks mankeerde, en dat het waarschijnlijk tussen de oren zat. Want een meid van 18 daar kon niks mis mee zijn. Ik ben op een gegeven moment zo tegen hem uitgevlogen, want hij zou en moest me door verwijzen na een gyneacoloog. Dit heeft hij uiteindelijk dan ook gedaan.
Deze gyneacoloog heeft al na 1 inwendig onderzoek geconstateerd dat ik een vaginale cyste had, en dat dat de oorzaak was van mijn pijn. Want deze zat schijnbaar behoorlijk in de weg. Ik ben toen ook binnen 2 weken hieraan geopereerd. Het bleek een cyste te zijn van 4×4 cm.

Maar naarmate de tijd vorderde en de pijn niet verdween, is er uiteindelijk door middel van laperoscopie een inkijk gedaan. Hierbij werd endometriose geconstateerd, en dit hebben ze dan ook verwijderd. Ik heb toen ook orgametril voorgeschreven gekregen omdat ik van de gyneacoloog zowiezo 1 jaar geen menstruatie mocht krijgen. Na de verwijdering van de endometriose is er geconstateerd dat er lichamelijk niks meer met me aan de hand was. Ik kon gaan……Dat is het laatste dat ik op het ziekenhuis heb gehoord.

Ik heb 2 geleden aan m’n vriend en zijn moeder opgebiecht wat er vroeger met mij gebeurt was. Ik ben op aanraden van hun na een particulier sexuologe (dus niet via de huisarts)
Deze behandeling heeft ca 1 jaar geduurt en het heeft helemaal niks opgeleverd. Ik heb het op een gegeven moment er maar bij gelaten, want ik wis ook niet meer wat ik er mee aanmoest. Dan maar leven met pijn bij sex, wat moet ik anders.

Maar nu heb ik toch steeds meer het gevoel dat er toch iets aan gedaan zou moeten kunnen worden. Mijn vriend voeld duidelijk iets zitten bij de penetratie (hij zegt dat het ook aanvoeld alsof ie me constant opnieuw moet ontmaagden), ik heb al bij het vochtig worden een brandende pijn. Het inbrengen van de penis gaat heel pijnlijk en stroef. Alles steekt, en brand. en ik heb geen schimmelinfecties of een blaasontsteking.

Zou het dan toch vaginisme zijn…..
Ik durf niet meer na m’n huisarts te gaan, omdat ik het gevoel krijg dat ik toch niet serieus geworden wordt.

Wie heeft er raad voor mij……