Anoniem
Hallo,
Ik ben een vrouw van 30 jaar en heb nu een relatie van 15 jaar, de eerste twee jaar heb ik normaal gemeenschap kunnen hebben met mijn man totdat het op een gegeven moment pijn ging doen waardoor ik steeds minder zin kreeg in vrijen en op een gegeven moment nu 13 jaar geleden helemaal geen gemeenschap meer kon verdragen. Ik ben hier toendertijd mee naar de huisarts gegaan maar hij vond het maar een periode en hielp mij niet verder. Jaren later ben ik doorverwezen naar de Rutger Stichting maar ik vond hun aanpak erg onprettig en ben er niet meer naar toe gegaan. Nu ben ik drie jaar in behandeling bij een psycholoog en een jaar bij een haptonoom, de reden hiervoor is dat ik door een complex verleden mijn gevoel heb uitgeschakeld en intimiteit niet toe kan staan, ik ben niet seksueel misbruikt. Mijn man en ik proberen nog wel om intiem te zijn maar ik blokkeer volledig, het wordt alleen maar erger. Ik blokkeer al bij de aanraking aan mijn borsten. Nu heb ik een oproep gekregen om mij te melden voor het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker en moet ik een uitstrijkje laten maken, het angstzweet breekt mij al uit alleen bij de gedachte al. Door mij te orienteren op internet wat een uitstrijkje inhoudt ben ik er nu achter gekomen dat ik lijdt aan vaginisme, mijn psycholoog heeft dit ook bevestigd.
Ik zit nu met de volgende vragen, kan dit nog verholpen worden na 13 jaar en ik weet niet hoe ik een uitstrijkje moet doorstaan.
Ik moet zeggen dat ik het een opluchting vindt dat er meer vrouwen zijn zoals ik en dat er een forum bestaat zoals deze.
afz wanhopige vrouw
Lotte Loones
Beste,
Het is nooit te laat om een behandeling voor vaginisme te ondergaan. Het is ook perfect mogelijk om een lichamelijke behandeling te combineren met psychotherapeutische therapie. Het is vaak zo dat een lichamelijke behandeling de vicieuze cirkel (pijn-angst-pijn) kan doorbreken, maar ik zou je toch aanraden je bestaande therapie ook verder te zetten omdat een combinatie van beide het beste is.
In mijn aanpak ga ik nooit verder dan de patiënt zelf wil. De somatische component (wat vaak gezien wordt als een deelaspect van een meer fundamenteel probleem) kan heel goed als uitgangspunt dienen om je seksueel probleem te verhelpen of ook dieper liggende psycho-seksuele conflicten naar boven te brengen.
Wat het uitstrijkje betreft; doe het als je er volledig klaar voor bent, of leg je probleem heel goed (!) uit aan de behandelende geneesheer.
Mvg,
Lotte Loones.
Roos
Hallo,
Misschien kan ik nog wat tips geven, ik heb ook veel moeten oefenen.
Ik moest ook veel glijmiddel gebruiken (bv. Lubrilan, verkrijgbaar in de apotheker). En het is ook belangrijk dat je comfortabel ligt, je heft je bekken best een beetje omhoog. Wanneer ik twee vingers naar binnen kreeg, moest ik de spieren voorzichtig proberen te rekken. Dat doe je gewoon door zachtjes naar opzij of naar onder te duwen met je vingers, tot je voelt dat je niet meer verder kan. Dit moet je dan twintig seconden aanhouden. Het is wel de bedoeling dat dit geen pijn doet! Zo ben ik erin geslaagd om meer ruimte te maken. Het is wel normaal dat het bij jezelf altijd gemakkelijker gaat dan wanneer iemand anders het doet.
Veel succes,
Roos