N.K.
Dag Lotte,
eerst en vooral wil je feliciteren voor dit geweldig initiatief. Veel vrouwen hebben te kampen met vaginisme en zo’n forum is een mogelijkheid om in anonimiteit over vaginisme te praten.
Ik zelf ben 25 jaar en had reeds op mijn 16de het idee dat ik aan vaginisme leed. Tampons inbrengen was onmogelijk, terwijl dit bij mijn vriendinnen zonder problemen lukte. Na enig opzoekwerk, ben ik zelf bij vaginisme uitgekomen.
Op mijn 19 jaar ben ik naar een gynaecoloog geweest (na anderhalf jaar een vaste relatie gehad te hebben). Ik wou weten of ik juist zat of niet of of er anatomisch misschien iets niet in orde was. Helaas, de afspraak was niet zo goed verlopen. Ik had het gevoel dat ze geen tijd had voor mij en ze zei enkel, je moet je leren ontspannen. Dat was het, onvriendelijk en een gevolg voor mij, ik keerde volledig in mezelf, durfde geen relatie meer aan omdat de schrik erin zat, ik kan geen penetratie hebben.
Ik heb nu opnieuw een relatie, al gedurende 4 en half jaar. Ik heb het met mijn vriend openlijk kunnen bespreken. Penetratie is nog altijd niet mogelijk en bovendien heb ik praktisch geen zin meer in seks. (In het begin van onze relatie hebben we wel penetratie gehad maar doordat ik telkens pijn had, had ik er totaal geen zin meer in, een vicieuze cirkel dus). Ik steek dan ook de schuld op mij, want ik ben degene waardoor geen seks mogelijk is. Een jaar geleden heb ik dan toch de stap gezet nogmaals naar een gynaecoloog te gaan. DIt was veel beter meegevallen en de gyn vertelde mij dat ik aan vaginisme leed en dat anatomisch alles in orde was. Ze heeft me doorgestuurd naar een sexuologe. Ik ben sinds september op consultatie bij haar gegaan en langzaamaan maakte ik vorderingen (tampon lukt, 1 vinger, 2 vingers en soms 3 vingers). De penis van mijn vriend is zelfs ook een paar keer gelukt. Om dit te bekomen zijn zo’n 5 maanden voorbij gegaan. Maar door werkdruk, en andere omstandigheden had ik geen tijd meer voor de oefeningen en begon ik die als last te zien. Uiteindelijk sta ik weer op nul en ga ik niet meer naar de seksuologe. Het klikte ook niet met de seksuologe. ik voelde me er niet op mijn gemak bij . Nu zou ik graag opnieuw beginnen met de oefeningen. Denk jij dat ik opnieuw contact zou moeten opnemen met die seksuologe of zou ik bij iemand anders moeten gaan, waar ik wel een betere band mee zou hebben. Zou jij me kunnen vertellen hoelang gemiddeld een behandeling bij jou duurt en wat die precies inhoudt?
In ieder geval al bedankt om dit verhaal te lezen.
N.
Lotte Loones
Beste N.K.,
Een gemiddelde behandeling duurt een 7-tal sessies (soms ook minder) en bestaat uit lichamelijke sessies om de werkmethode aan te leren (praktische stappen) gevolgd door de seksuele stappen. Deze bestaan uit opvolgsessies kinesitherapie, partnerstappen, houdingsadvies in functie van gemeenschap en psychoseksuele en/of relatietherapie. De duur verschilt hierbij van persoon tot persoon (kan soms slechts een éénmalige sessie zijn bij patiënten die voldoende hebben aan de praktische stappen, anderen hebben dan liever wat langer begeleiding).
Wat de behandeling precies inhoudt kan je nalezen op deze website onder de rubriek ‘behandeling’. Daarin staan in grote lijnen de praktische stappen die ik volg beschreven. Naar het einde van de therapie verschilt de aanpak wat van persoon tot persoon omdat elke patiënt een geïndividualiseerde benaderingswijze vraagt.
Hopelijk is dit een voldoende antwoord op je vraag.
Mvg,
Lotte Loones.